Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z 1298 r. z okresu panowania w Głogowie Henryka III – wieś prawdopodobnie była w posiadaniu miasta. Nie znamy daty, od kiedy przeszła w ręce prywatnych właścicieli, ale wiemy, że w roku 1766 należy ona do hrabiny Constantine von Kayserling z d. Kalkrauth. Kolejnym właścicielem Borku był Królewski Radca Urzędowy Lucas zmarły w 1826 r., a po jego śmierci stał się własnością królewskiego posła pruskiego na dworze rosyjskim Augusta von Liebermana. Od spadkobierców Liebermana posiadłość w 1850 r. nabył von Hehfeldt i w posiadaniu jego rodziny był Borek do okresu II wojny światowej. Właściciele wsi posiadali w jej centrum wspaniały, kilkuhektarowy park i dwór, zwany obecnie po prostu pałacem. Dwór położony jest blisko drogi asfaltowej Białołęka – Głogów i usytuowany jest w południowo-zachodniej części zabytkowego położenia parkowego. Stanowi główną atrakcję miejscowości i jest jej najcenniejszym zabytkiem. Odnowiony podczas generalnego remontu w latach 1985-1990 został adaptowany na budynek wielorodzinny, zachowując swój pierwotny wygląd zewnętrzny i układ klatki schodowej.

Wieś jest jednym z 13 sołectw Gminy Głogów, leży na trasie Głogów – Pęcław. W zasobach wsi znajdują się domy mieszkalne, świetlica wiejska z remizą OSP, boisko sportowe. Dzięki wspólnej pracy mieszkańców na dwóch głównych skrzyżowaniach miejscowości powstały posągi orłów.

Wielką starannością i opieką otoczone są przydrożne obiekty religijne: kapliczka i krzyż.

Położenie w pobliżu rowerowego Szlaku Odry oraz zbiegające się w miejscowości ścieżki rowerowe zachęcają turystów do zajrzenia do Borku.

Świetlica wiejska jest obiektem nowoczesnym, integrującym całą społeczność wiejską. Położona na granicy lasu i parku, jest miejscem skupiającym przede wszystkim najmłodszych mieszkańców wsi, do którego bardzo chętnie przybywają i spędzają swój wolny czas. We wsi aktywnie działają stowarzyszenia, w tym niedawno powstały klub piłkarski Viktoria Borek.

Park w Borku powstał w drugiej połowie XIX w. Wcześniej, na początku wieku, założono tu ogród ozdobny. Po północnej stronie pałacu ukształtowano kolisty gazon otoczony drogą pro-wadzącą na podjazd i obsadzono go obrzeżnie drzewami. Pośrodku gazonu umieszczono fontannę akcentującą miejsce przecięcia się dwóch osi kom-pozycyjnych. Oś północ-południe wyznaczał krótki wjazd prowadzący przed fasadę pałacu, a dalej przejście przez kładkę nad rowem wodnym oraz droga prowadząca między budynkami folwarcznymi w kierunku leśnego duktu, natomiast oś poprzeczną – dwie proste drogi biegnące na linii wschód-zachód ku gazonowi. Po północno-zachodniej stronie park połączył się z lasem, zaś od północnego wschodu graniczył z ogrodem gospodarczym. W drzewostanie parkowym przeważają dęby szypułkowe i lipy drobnolistne. Ponadto występują: klon pospolity, kasztanowiec, robinia akacjowa, grab pospolity, jesion, wiąz, wierz-ba biała. W zespole roślinności drzewiastej wyróżniają się sosna czarna i daglezja (odmiana zielona). Dzięki przeprowadzonej w 2015 r. rewitalizacji park odzyskał sporo ze swej dawnej świetności.

Sołtysem wsi jest Mariola Serdeń, a radnym – Jarosław Gniewosz.